از تو ممنونم عزیزم که برای من پناهی تو ظریف ترین تصور
از یه کوهی تکیه گاهی اسیر جنگ تحمیلی دل با دلبری هات
کجا آرامش من نوازش لطیف موهات تو زلالی مثل برکه
مثل آیینه صادقانه توی آسمون فراتر از زمین و زمانه
مثل لیلی مثل شیرین از گذشته های دوری
مثل یه حس مادرانه واسه من سنگ تمومی
تو یه عشق لایزالی توی این غم انگیز از نگاه پاک معصوم تو دل نمی کنم
صدای این ترانه اگه دیدی موندگار یه از نفس های تو داره
آخرین اومید موندن توی این مرداب وحشی
تو بزرگی کن تو که خوبی اگر بعد هم ببخشی