در گذشته های دور، درخت خرما را با کاشتن هسته زیاد میکردند ولی چون این درخت دو پایه است قبل از گل دادن، نر و ماده درخت مشخص نمیشد، به این ترتیب هزینه زیادی برای باغدار داشت و تعدادی درخت نر بدون استفاده روی دست او میماند. در حالیکه برای هرصد درخت ماده 4 درخت نر کافی است. به تدریج کاشت بذرکنار گذاشته شد و به جای آن کاشت پاجوش رواج یافت، و به این ترتیب به تعداد دلخواه پاجوش نر را ازدرخت نر و پاجوش ماده را ازدرخت ماده انتخاب میکنند. پاجوش حاصلرویش جوانهای است که در روی ساقه یا ریشه به وجود میآید. به طور معمول پاجوشهای ریشه را برای کاشت انتخاب میکنند. پاجوشها بعد از 3 سالگی برای کاشتن انتخاب میشوند. برای جداکردن پاجوش از درخت، خاک اطراف آن را کنار میزنند، بعد با چند ضربه یک دیلم آهنی لبه تیز، آن را از درخت مادر جدا میکنند.میتوان قسمتی از بافت گیاهی جوان درخت خرما یا پاجوش آن را در محیط کشت مصنوعی در آزمایشگاه مجهز و استریل و با استفاده از مواد محرک پرورش داد. هم چنین ازدیاد بافت گیاهی یاد شده در لولههای آزمایش امکانپذیر است. این نهالها پس از انتقال به گلدان نیاز به یک سال مراقبت دارد پس از رشد نهال تا ارتفاع حدود 40 سانتیمتر گلدان را عوض میکنند. این نهال به 3 سال مراقبت در منطقه و در شرایط محیطی…