تاریخچه ورزش کاراته

کاراته ورزشی است با ریشه ژاپنی که هدف آن این است که بدن را وسیله ای تخصصی جهت حمله ودفاع نماید . در واقع ورزشی است که درقالب مبارزه بین دو نفر اجرا می گردد. کاراته در لغت به دو واژه کارا یعنی خالی (Empty) و ته به معنای دست (Hand) تقسیم می شود که معنای کلی کاراته - دو(راه کاراته)، مبارزه با دست خالی (بدون سلاح) می باشد که در این راه دل و ذهن از تمام خواسته های دنیوی و غرور بی جا ، خالی ونهایتا فرد می بایست بر نفس اماره خویش فایق آید . در این رشته ، مسابقات به صورت تیمی وانفرادی در دو بخش آقایان و بانوان در رشته های کاتا وکومیته انجام می گردد.اوزان مسابقات کومیته انفرادی به ترتیب 55- و 60- و65- و 70- و75- و80- و80+و آزاد برای آقایان و 53- و60-و60+و آزاد برای بانوان می باشد. انسان از زمان تولد مجبور به مبارزه برای ادامه زندگی می باشد . پس تاریخ قطعی برای پیدایش این فکر که بدن را به وسیله مبارزه تبدیل نماید نمی توان یافت، اما کاراته امروزی شکل تکامل یافته ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده می شد . کاراته از سال 1912 به صورت سیستماتیک از کشور ژاپن به جهان خارج معرفی شد ودر سال 1964 اولین فدراسیون رسمی کاراته در جهان توسط انجمن های گوناگون ژاپنی هم زمان با بازیهای المپیک در ژاپن تشکیل یافت.(FAIKO) در طی این سالها…