یلدایی : شعر و خوانش حسن اسدی ، شبدیز
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﺮﻣﺎﺯﺩﻩﯼ ﺷﻬﺮﻡ ( ﺳﺮﺍﺏ ) ﺍﺯ ﻧﻔﺲ
ﻭَﻫﻢﺍﻧﮕﻴﺰ ﻳﻠﺪﺍ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺧﻠﺴﻪﺍﻱ ﺳﺮﻛﺶ، ﺧﻴﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻴﻜﺮﺍﻧﻪﯼ ﺷﻌﺮ، ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻲﺩﻫﺪ ....... ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ
ﻭﺣﺸﺖﺑﺎﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ، ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺸﻲ ﺑُﻬﺖﺁﻣﻴﺰ ﻭﺍﻣﻲﺩﺍﺭﺩ؛ ﺍﻣﺎ
ﻏﻢِﺍﺟﺎﻗﻬﺎﻱ ﺧﺎﻣﻮﺵ، ﺁﺗﺸﻢ ﻣﻲﺯﻧﺪ .
ﻳﻠﺪﺍﻳﻲ
ﺷﺐ ﻛﻪ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﻛﻮﻛﺐ ﺍﺯ ﮔﻠﻮ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ
ﺧﻮﻥِ ﺻﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ !
ﺑﺮﻑﻃﺎﻗﺖﺳﻮﺯ ﭘﻴﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺯﻣﺎﻥ
ﺍﺯ ﺳﺤﺎﺏ ﺗﯿﺮﻩﯼ ﺁﻩ ﯾﺘﯿﻤﺎﻥ، ﺑﻴﺨﺘﻪ !!
ﺁﻩ ! ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻳﻠﺪﺍ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ « ﻟﯿﻼ » ﯼ ﺷﺒﮕﻴﺴﻮﻱ ﻣﻦ
ﺷﻮﺭ ﺷﯿﺮﯾﻦﮐﺎﻣﯽﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﻥ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ !
ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻪﻛﺎﺑﻮﺱ ﺑﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪﯼ ﺩَﻣﺴﺮﺩﻱﺍﺵ
ﻧُﻪ ﻓﻠﮏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﻮﺷﺨﻮﺍﺏ، ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ !!
ﺍﻱ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮﻣﺘﺎﺏِ ﻋﺸﻖ ! ﯾﮑﺪﻡ ﺧﻨﺪﻩﺯﻥ
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻟﺐﻫﺎﻱِ ﺳﺮﺩِﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻪ !
ﭘﺮﺩﻩﭘﺮﺩﻩ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩﻛﻦ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮﯼ
ﭘﺎﺭﻩﮐﻦ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮﯼ ﻛﺰ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ !
حسن اسدی"شبدیز
ﻭَﻫﻢﺍﻧﮕﻴﺰ ﻳﻠﺪﺍ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺧﻠﺴﻪﺍﻱ ﺳﺮﻛﺶ، ﺧﻴﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻴﻜﺮﺍﻧﻪﯼ ﺷﻌﺮ، ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻲﺩﻫﺪ ....... ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ
ﻭﺣﺸﺖﺑﺎﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ، ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺸﻲ ﺑُﻬﺖﺁﻣﻴﺰ ﻭﺍﻣﻲﺩﺍﺭﺩ؛ ﺍﻣﺎ
ﻏﻢِﺍﺟﺎﻗﻬﺎﻱ ﺧﺎﻣﻮﺵ، ﺁﺗﺸﻢ ﻣﻲﺯﻧﺪ .
ﻳﻠﺪﺍﻳﻲ
ﺷﺐ ﻛﻪ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﻛﻮﻛﺐ ﺍﺯ ﮔﻠﻮ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ
ﺧﻮﻥِ ﺻﺪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ !
ﺑﺮﻑﻃﺎﻗﺖﺳﻮﺯ ﭘﻴﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺯﻣﺎﻥ
ﺍﺯ ﺳﺤﺎﺏ ﺗﯿﺮﻩﯼ ﺁﻩ ﯾﺘﯿﻤﺎﻥ، ﺑﻴﺨﺘﻪ !!
ﺁﻩ ! ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻳﻠﺪﺍ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ « ﻟﯿﻼ » ﯼ ﺷﺒﮕﻴﺴﻮﻱ ﻣﻦ
ﺷﻮﺭ ﺷﯿﺮﯾﻦﮐﺎﻣﯽﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﻥ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ !
ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻪﻛﺎﺑﻮﺱ ﺑﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪﯼ ﺩَﻣﺴﺮﺩﻱﺍﺵ
ﻧُﻪ ﻓﻠﮏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻧﻮﺷﺨﻮﺍﺏ، ﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ !!
ﺍﻱ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮﻣﺘﺎﺏِ ﻋﺸﻖ ! ﯾﮑﺪﻡ ﺧﻨﺪﻩﺯﻥ
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻟﺐﻫﺎﻱِ ﺳﺮﺩِﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻪ !
ﭘﺮﺩﻩﭘﺮﺩﻩ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩﻛﻦ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮﯼ
ﭘﺎﺭﻩﮐﻦ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮﯼ ﻛﺰ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ !
حسن اسدی"شبدیز
۴۴۱
ویدیوهای کانال
