اماکن تاریخی پل جویی

زاینده رود از سرچشمه اش جدا می شود و به سوی این شهر کهن پیش می آید به اینجا که رسید سفره ای می گستراند و این پرندگان زیبای خدا را بر خوان خویش می خواند. زرین رود نه فقط برای پرندگان، برای هنرمندان و معماران این شهر نیز سفره ای گشوده که منبع الهامیست درخلق آثارشان ، و امروزه در جای جای معماری شهر نمود یافته است. آن هنگام که شاهان کاخها و باغات چشم نواز همجوار زاینده رود را می ساختند، برای ارتباط میانشان از معماری کمک گرفتند و یکی از این راهها، راهیست میان باغهای سلطنتی دریاچه و سعادت آباد که به پل سعادت آباد معروف بوده است، این پل گذرگاهی برای عامه ی مردم نبود بلکه گذرگاهی خوش نشین مختص به خانواده ی شاه و امیران و سفرایی بود که با شاه ملاقات داشتند،از آن رو پلی سلطنتی به شمار میرفته است. این پل که از محدثات شاه عباس دوم به شمار میرود به فرا خور جویی کوچک از سنگ پارسی که با ظرافتی خاص بر روی پل تعبیه شده بوده و آب را از یک سمت پل به سمت دیگر برای آبیاری باغ های سلطنتی جاری می ساخته آنرا پل جویی نامیدند. اما عامه ی مردم به اشتباه پل جویی را پل چوبی می نامند. ازدیگر اسامی این پل به جهت مجاورت آن در گذشته با هفت کاخ سلطنتی، پل هفت دست است. این پل آجری دارای 21 دهانه با طاقهای جناغیست که این چشمه طاقها در اندازه های…