دانستنی های مچ دست

بطور کلی آسیب های مچ دست و دست 25% کل آسیب های ورزشی را تشکیل می دهند. افرادی بیشتر در معرض آسیب دیدگی قرار دارند که در ورزشهایی که مستلزم برخورد فیزیکی یا لمس مستقیم توپ هستند بازی می کنند. با وجود این، ورزشکار ممکن است در اثر زمین خوردن در حالیکه دست خود را حایل بدن قرار داده و بازوی وی به سمت خارج باز شده است نیز متحمل آسیب های مشابه شود. در ورزشهای پر برخوردی مانند فوتبال آمریکایی و هاکی، بازیکنان چندین برابر بیشتر در معرض آسیبهای دست و مچ دست قرار دارند. بعنوان مثال در این ورزشها پارگیهای رباط، دررفتگیهای مفصلی، پارگی تاندون و شکستگیها بطور شایع دیده می شوند. آسیب های مشابه در بازیکنان والیبال، بسکتبال و بیس بال ممکن است با ضربه مستقیم توپ، یورش به سمت توپ و سرخوردن به سمت ایستگاه (در ورزش بیس بال) پدید آیند. ولی در سایر ورزش ها از جمله ژیمناستیک ورزشکار بیشتر در معرض آسیب های مزمن ناشی از حرکتهای مکرر که برای اجرای حرکتهای ورزشی و تمرینها مورد نیاز هستند، می باشد. به علت شیوع آسیبهای مچ دست و دست، اولین افرادی که ورزشکار آسیب دیده را معاینه می کنند، از جمله سر مربی، مربیان و پزشکان تیم، باید توانایی تمیز آسیب هایی را که به راحتی درمان می شوند از آسیبهایی که نیاز به ارجاع به متخصص دارند، داشته باشند.…