بذرالبنج یا بنگ دانه

این گیاه سمی حداقل 2000 سال است که به عنوان یک داروی مسکن کاهنده ی درد و شل کننده ی ماهیچه ها شناخته شده است. همه ی خواص در برگهای گیاه جمع می باشند. یونانیان از این گیاه به عنوان شربت خواب آور و مسکن استفاه می کردند. در قرون وسطی بذرالبنج یا بنگ دانه یا سیگران به عنوان یک داروی خانگی شفادهنده ی دندان درد و دردهای روماتیسمی، مثل سیگار می کشیده اند. این گیاه در گذشته یک مسکن و بی حسی دهنده ی مجاز بوده و برای گرفتگیهای دردناک عضلانی ناشی از اختلال دستگاه ادراری، آسم و هیستری استفاده میشده و مقادیر کم و مرتب آن برای بیخوابی، درد اعصاب و سردردهای عصبی تجویز می شده است. از چای بنگ دانه نیز به عنوان پایین آورنده قند خون، ضد اسپاسم، ضد نفخ، خواب آور، گشادكننده مردمك چشم، مسكن و مخدر استفاده می كردند. بنگ دانه گیاهی علفی و بوته ای است كه ارتفاع آن تا 80 سانتی متر می رسد. برگ ها تقریباً مثلثی و نوك تیز و دارای بریدگی های نسبتا عمیقی هستند؛ به طوری كه به لوب هایی نامساوی و نوك تیز تقسیم شده اند. طول برگ ها به 20 و عرض آنها به 7 سانتیمتر می رسد و در قسمت انتهایی ساقه بدون دمبرگ می باشند. رنگ برگ ها سبز روشن است. گل های گیاه اكثراً زرد كمرنگ می باشد و شبكه ای ظریف به رنگ بنفش یا ارغوانی سطح گلبرگ ها را پوشانده كه خود یكی از كلیدهای…