بقایاى شهر قدیمى فرح آباد به وسعت ۳۰تا ۴۰هکتار، در فاصله تقریبى ۲۸کیلومترى راه اصلى ساری – فرحآباد و در فاصله دو کیلومترى ساحل دریاى مازندران قرار دارد. از مهمترین بقایاى این شهر، مسجد و مدرسه قسمتهایى از یک پل، دیوار باقى مانده از یک قصر و حمام متعلق به دوره صفوى را مىتوان نام برد. این محل در زمان شاه عباس اول بندرى آباد و پررونق بود تا جایى که لقب دارالسرور و حتى دارالسلطنه را به آن اختصاص دادند. شاهان صفوی، بویژه شاه عباس، علاقه خاصی به این محل داشته و همه ساله، تابستان، مدتی در این شهر اقامت می کردند. این شهر در اواخر سلطنت شاه عباس دوم توسط روسها به آتش کشیده شد و روسها پس از کشتار همگانى و به آتش کشیدن کاخ جهاننما (قصر معروف شاه عباس بزرگ) از راه دریا گرختند. بناهای مجموعه فرح آباد شامل کاخ، پل، مسجد، آب انبار، حمام، کاروانسرا، مدرسه، بازار و خیابان های متعددی بوده است که در اطراف رود تجن ساخته بودند. آنچه از بقایای آن مشاهده می شود دلالت بر شکوه و زیبایی آن در عهد صفوی دارد.