باریجه گیاهی است پایا، مونوکارپ و متمایل به خاکستری با ساقهای به ارتفاع cm 100ـ۷۰، قطر بخش میانی ساقه mm15 یا بیشتر، ساقه توپر و در طول رگدار. برگهای قاعدهای به ابعاد ۲۰×۳۰ سانتیمتر، چهار بار شانهای با کرکهای متراکم، قطعات انتهائی برگها تقریباً ۱×۵/۱ میلیمتر با بریدگی شانهای، غلاف برگ فوقانی به ابعاد تقریبی ۴×۵ سانتیمتر، ضخیم و بدون کرک. دمگلها باز، تعداد انشعاب چترک در حالت میوه ۲۰ـ۱۵ عدد، انشعابات به طول ۴ـ۲ سانتیمتر، هر چترک واجد ۱۵ تا ۲۰ گل، گلبرگها تقریباً به طول ۵/۱ میلیمتر، زرد رنگ، فندقهها به ابعاد تقریباً ۸×۱۵ـ۱۰ بال میوهها به عرض ۱ میلیمتر، حد واسط رگهای پشت میوههایک یا دو شیار وجود دارد . گیاه باریجه عموماً در کوهستانها و ارتفاعات بالای ۲۰۰۰ متر مناطق زنجان، تهران (شهرستانک)، دماوند و چهارمحال و بختیاری رویش دارد. عمده رویشگاههای گیاه در استانهای خراسان ، اصفهان ، تهران ، مازندران ، مرکزی و زنجان می باشد . شیرابه ای که در اثر خراشهای طبیعی یا مصنوعی از ریشه ، ، ساقه ، برگ و میوه گیاه تراوش می شود اصطلاحا” گالبانوم” گویند. صمغ حاصل از گیاه ، جز فرآورده های فرعی مرتع بوده و بعنوان یکی از مهمرترین گیاهان دارویی – صنعتی صادراتی کشور محسوب می شود. گلهای معطر آن هرمافرودیت…