فریب نوش : شاعر حسن اسدی شبدیز با دکلمه ی مسعود مهرابی

فریب نوش


گلی به موی توبستن چه آرزوی محالی!؟
خیالِ ازتوگسستن چه سینه سوزخیالی!؟

رخ توگنجه ی رازِ جهانگشاییِ حُسن است
که گفته است نگنجدجهان به نقطه ی خالی!؟

چوباعروس خیالت به بزم عیش.درآیم
زبان به شکوه گشایم که آه !جای توخالی

زبانه ی عطشم راچسان فروبنشانم؟
فریب نوشترینم دراین سرابِ خیالی

زدوری توچنانم که بادهرزه ی پاییز
قبای سبزبدزدد.زشانه های نهالی

زسردمهری چشمت.چگونه گرم بخندد؟
به تنگخانه ی حسرت. فروغ شمع وصالی

چنان به سوگ نشینی زپرکشیدنِ شبدیز
که سربه سنگ بکوبی که رخ به خاک بمالی


غزل.....شبدیز