مرورگر شما قادر به پخش این ویدیو نیست
لیلاج خزان : شاعر حسن اسدی " شبدیز با خوانش زهرا عالمی
لیلاج خزان
من دشت تَرک خورده و سوزانِ نیازم
ای ابر،به گلبوسه ی باران،بنوازم!
ای کوره ی خورشیدِبه خشم آمده،تاچند
زیرِنفسِ سینه گدازت، بگدازم!؟
لیلاج خزان،برگ شقایق زکف ام برد!
ای عشق!دلی مانده مگر،باز ببازم؟!
درحسرت یک جرعه ی لبخند،خمارم!
ای ساقیِ طناز! به نازِ تو بنازم
برخیز!بگردان قدحی،گربنشینی
ازروی نیازم،به سبو،دست نَیازم!
ای لاله ی لب های تو،آتشزنِ پرهیز!
ای باغ شکوفای تو،گلخانه ی رازم
بگذارکه درسایه ی مهرت بنشینم
تاحجله ای ازترمه ی احساس،بسازم
شبدیزم وزیبنده ی زنجیرمحبت!
سرسلسله ی سلسله ی سلسله بازم!!
شعر : استاد حسن اسدی شبدیز
من دشت تَرک خورده و سوزانِ نیازم
ای ابر،به گلبوسه ی باران،بنوازم!
ای کوره ی خورشیدِبه خشم آمده،تاچند
زیرِنفسِ سینه گدازت، بگدازم!؟
لیلاج خزان،برگ شقایق زکف ام برد!
ای عشق!دلی مانده مگر،باز ببازم؟!
درحسرت یک جرعه ی لبخند،خمارم!
ای ساقیِ طناز! به نازِ تو بنازم
برخیز!بگردان قدحی،گربنشینی
ازروی نیازم،به سبو،دست نَیازم!
ای لاله ی لب های تو،آتشزنِ پرهیز!
ای باغ شکوفای تو،گلخانه ی رازم
بگذارکه درسایه ی مهرت بنشینم
تاحجله ای ازترمه ی احساس،بسازم
شبدیزم وزیبنده ی زنجیرمحبت!
سرسلسله ی سلسله ی سلسله بازم!!
شعر : استاد حسن اسدی شبدیز