خانه های ارگانیک

معماری برای تمام امور انسانی، اصلی بنیادی و اساسی است و از همان آغاز تمدن ایجاد شده است چرا که بدون آن امکان بوجود آمدن تمدن یا فرهنگی وجود نداشت. بر اساس نظریه ارگانیک, همه فرم های طبیعی, پویا (دینامیک) هستند. معماران ارگانیک معتقد بودند که طبیعت جزئی از خود انسان است و بین انسان و طبیعت جدائی نمی تواند باشد نمونه این آثار کلیه پدیده ها و موجودات طبیعی مختلف عالم است. انسان با درک اصول پویاوحیاتی عالم طبیعت خود دست به آفرینش میزند، آفرینش ارگانیک. نمونه های این نوع شکل گیری در تاریخ معماری کشورمان نیز فراوان است؛ از آن جمله می توان به شهرسازی کاملا ارگانیک و انسانی بافت های قدیمی معماری طبیعی و اقلیمی ایرانی استفاده از مصالح متناسب با اقلیم وبسیاری از موارد دیگر نام برد. از این اصول سه صفت و خاصیت اساسی معماری ارگانیک بیرون کشیده می شود: ۱- ساختمان به مثابه یک عنصر طبیعی : این به آن معنا است که ساختمانهای ارگانیک بر خلاف عقاید لوکوربوزیه همچون پروانه های سبکبالی نیستند که بر فراز مرغزاری در پرواز باشند , بلکه یک جزء کامل , محکم و فروتن از محیطی را تشکیل می دهند که از آن روئیده می شوند , و نیز به این معنا که از این پس نه تنها رنگ سفید که منطقی و خنثی است و چیزی بیش از برخی تجربه های حجمی را ارائه نمی دهد…