شبی که آواز نی تو شنیدم چو آهوی تشنه پی تو دویدم دوان دوان تا لب چشمه رسیدم
نشانه ای از نی و نغمه ندیدم تو ای پری کجایی که رخ نمی نمایی از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی مرحم جان پی تو گشتم از من و من نشان گرفتم موی تو را ز شنیده ام
با من از آن گرفته ام