تاریخچه ویولن (قسمت سوم)
* قسمت سوم تاریخچه ساز ویولن:
مدرن سازی (حدود سال ۱۸۰۰ میلادی)
تحولات پس از انقلاب فرانسه بازتاب های بسیار گسترده ای در دنیای موسیقی داشت.
مسئولیت سازماندهی و تامین بودجه رویدادهای موسیقی از طبقه اشراف به بورژوازی منتقل و برگزاری کنسرت ها به یکی از برنامه های منظم زندگی اجتماعی تبدیل شد.
از آن جا که این کنسرت ها در سالن های بزرگتر برگزار می شدند، سازهای بلندتر با آرشه های ضخیم تر لازم بود. بنابراین سازندگان ویولن مجبور شدند تغییراتی را در ساختار این ساز ایجاد کنند.
این تغییرات منجر به توسعه ویولن مدرن در اوایل قرن ۱۹ میلادی شد. سازهای قدیمی برای تامین نیازهای جدید “مدرنیزه” شدند.
* تغییرات ساز ویولن
افزایش ارتفاع خرک برای افزایش کشش سیم ها، باعث افزایش صدای ساز شد.
این امر همچنین زاویه سیم ها روی صفحه ی انگشت گذاری را تغییرداد که نوازنده می بایست با فشار بیشتری نت های بالاتر را می نواخت.
با قرار گرفتن دسته ساز در زاویه عقب تر از خود ساز، این دشواری برطرف شد. بنابراین فاصله مساوی بین سیم ها و صفحه انگشت گذاری در طول دسته نیز حفظ شد.
در همان زمان دسته و صفحه انگشت گذاری بلند تر شدند. برای کنار آمدن با فشار بیشترسیم ها روی ساز، فنر (Bass Bar) و پل نیز تقویت شدند.
سیم ها محکم تر شدند، به طوری که بتوانند در برابر کشش افزایش یافته مقاومت کنند.
از مدت ها قبل مرسوم بود سیم سل که از جنس روده بود را با فلز بپوشانند. امروزه سیم سل غالبا نقره – پیچ می باشد.
کاملا مشخص نیست که آیا سیم های لا و ر نیز در قرن ۱۹ با فلز پوشانده شدند یا خیر! اما امروزه به طور کلی از سیم های پیچیده شده با آلومینیوم استفاده می کنند. سیم می در قرن ۱۸ از روده ساخته می شد. در عصر حاضر از سیم های نایلونی و استیل استفاده می شود.
موسیقی: کاپریس 24 پاگانینی اجرا از یاشا هایفتز
جهت مشاهده ادامه مطلب به آدرس: https://sazejust.com/history-of-the-violin/ مراجعه نمایید.
مدرن سازی (حدود سال ۱۸۰۰ میلادی)
تحولات پس از انقلاب فرانسه بازتاب های بسیار گسترده ای در دنیای موسیقی داشت.
مسئولیت سازماندهی و تامین بودجه رویدادهای موسیقی از طبقه اشراف به بورژوازی منتقل و برگزاری کنسرت ها به یکی از برنامه های منظم زندگی اجتماعی تبدیل شد.
از آن جا که این کنسرت ها در سالن های بزرگتر برگزار می شدند، سازهای بلندتر با آرشه های ضخیم تر لازم بود. بنابراین سازندگان ویولن مجبور شدند تغییراتی را در ساختار این ساز ایجاد کنند.
این تغییرات منجر به توسعه ویولن مدرن در اوایل قرن ۱۹ میلادی شد. سازهای قدیمی برای تامین نیازهای جدید “مدرنیزه” شدند.
* تغییرات ساز ویولن
افزایش ارتفاع خرک برای افزایش کشش سیم ها، باعث افزایش صدای ساز شد.
این امر همچنین زاویه سیم ها روی صفحه ی انگشت گذاری را تغییرداد که نوازنده می بایست با فشار بیشتری نت های بالاتر را می نواخت.
با قرار گرفتن دسته ساز در زاویه عقب تر از خود ساز، این دشواری برطرف شد. بنابراین فاصله مساوی بین سیم ها و صفحه انگشت گذاری در طول دسته نیز حفظ شد.
در همان زمان دسته و صفحه انگشت گذاری بلند تر شدند. برای کنار آمدن با فشار بیشترسیم ها روی ساز، فنر (Bass Bar) و پل نیز تقویت شدند.
سیم ها محکم تر شدند، به طوری که بتوانند در برابر کشش افزایش یافته مقاومت کنند.
از مدت ها قبل مرسوم بود سیم سل که از جنس روده بود را با فلز بپوشانند. امروزه سیم سل غالبا نقره – پیچ می باشد.
کاملا مشخص نیست که آیا سیم های لا و ر نیز در قرن ۱۹ با فلز پوشانده شدند یا خیر! اما امروزه به طور کلی از سیم های پیچیده شده با آلومینیوم استفاده می کنند. سیم می در قرن ۱۸ از روده ساخته می شد. در عصر حاضر از سیم های نایلونی و استیل استفاده می شود.
موسیقی: کاپریس 24 پاگانینی اجرا از یاشا هایفتز
جهت مشاهده ادامه مطلب به آدرس: https://sazejust.com/history-of-the-violin/ مراجعه نمایید.
۱۹
ویدیوهای کانال
