ترشی کندس

طرز پخت رُبِ کندس بسیار شبیه به پخت رُبِ انار است با کمی تفاوت جزئی به دلیل تفاوت نوع میوه و محصول نهایی . برای جلوگیری از پوسیدن ازگیل وحشی بر روی درخت ، معمولاً آن را زودتر برداشت کرده و در محلی مناسب مانند پشت بام ، یا انبار خنک ، به دور از نور مستقیم آفتاب نگهداری می کنند تا کاملا برسد . پس از آن که کندس ها رسید (پخته شد) ، آن را شسته و آب پز می کنند . کاندس های آب پز شده را به همراه آب به درون کیسه ای با سوراخ های نرم می ریزنند و آن را می چلانند تا محتوای داخل میوه (گوشته ی میوه) از آن خارج و همراه آب از روزن های کیسه خارج شود . پس از آب گرفتن کاندس های رسیده ی آب پز شده ، آب و عصاره ی آن را روی آتش می جوشانند تا غلیظ شود . حاصل کار رب تقریباً غلیظی است که مزه ترش و شیرین و رنگ قهوه ای دارد . توجه به چند نکته : 1- نباید میوه ی کندس آنقدر در انبار بماند که فاسد شود . فساد بر روی طعم ، کیفیت و ماندگاری رب تاثیر منفی می گذارد. 2- برای چلاندن میوه ی آب پز شده از پارچه هایی با روزن های نرم (در محلی مدخال) استفاده شود تا فقط گوشته ی کاندِس عبور کند . عبور عناصر غیر از گوشته باعث کز یا تلخ شدن رب می شود . 3- مثل تهیه رب انار در هنگام آب پز کردن و یا غلیظ کردن رب باید مراقب باشیم دیگ ته نگیرد . جنس کندس دوگونه دارد كه اولی همان ازگیل…