دریا : شاعر ، حسن اسدی "شبدیز " با خوانش خاطره

نشسته چشم تودرحجله ی شبانه ی دریا
میان هاله ای ازبهتِ عارفانه ی دریا

دویده خلسه ی شورآفرینِ خنده ی نازت
چوخون گرمِ طرب.دررگِ ترانه ی دریا

گشوده اند ازآفاقِ چشم هایِ سیاهت
به چشمِ خاک نشینان،دَرِخزانه ی دریا

خزیده زلف توبرشانه هایِ نرم وسپیدت
چوموج‌هایِ پریشان وبیکرانه ی دریا

بنازمت! که چومهتاب، حجله بسته ای آرام!
میان موجِ بلورینِ آشیانه ی دریا

بیا چوساقی حافظ،شراب ِشوربرافشان
به غمگنانه ترین بزمِ شاعرانه ی دریا

بیاالهه ی من! درنمازِقدسیِ شبدیز
به سجده ام بنشان درنمازخانه ی دریا


غزل:حسن اسدی " شبدیز