عبدالامیر در سال 1339 در آبادان متولد شد و پدر و مادرش که دزفولی هم بودند او را در جوی کاملاً مذهبی که ارادت خاصی نسبت به اهل بیت داشتند، پرورش دادند. از همان کودکی هوش و استعدادش او را از دیگر اعضای خانواده متمایز ساخت و در دوران تحصیل عموماً به عنوان شاگرد ممتاز به حساب میآمد. بعد از اتمام دوران راهنمایی وارد هنرستان فنی شد و رشتهی برق را انتخاب کرد. آشنایی با امام و راهش تحول عظیمی را در او به وجود آورد. در مسائل اعتقادی هر مطلبی را به سادگی نمیپذیرفت، اول باید به آن میرسید بعد آن را بپذیرد. وقتی کنکور داد در رشتهی مهندسی برق دانشگاه آمل قبول شد. پس از مدتی تحصیل با ایجاد انقلاب فرهنگی دانشگاهها تعطیل شد و او به جهاد پیوست و مشغول برقرسانی روستاها شد. با شروع شدن جنگ مسئول کمیته ارزاق جهاد شد و توزیع اقلام و مواد غذایی بین رزمندگان جبهه آبادان را بر عهده گرفت. عبدالامیر هیچ گاه دوست نداشت بیکار بماند. در تابستان جنوب که دمای هوا 50 درجه بود مشغول برقرسانی به روستاها میشد و در حالی که عراق در جادهی آبادان - ماهشهر و میدان تیر آبادان مستقر بود همچنان مشغول تأمین برق آبادان از فاصلهی 18 کیلومتری بود که بالاخره موفق شد با زبان روزه برق را تا سنگرهای رزمندگان اسلام برساند و دعای خیر…