پژوهشی در نوحه خوانی محلی دزفول توسط متین رضوانی پور، در محضر استاد آل مبارک

مارضایی، گوشه‌ای از الحان محلی رایج در استان خوزستان به ویژه دزفول و شوشتر می‌باشد. این لحن مطابق با شور عرب در موسیقی ایران و مقام صبا در موسیقی عربی می‌باشد که با تأکیداتی صوتی شکل و شمایل محلی به خود گرفته است.
به گفته راویان موسیقی محلی خوزستان در تحقیقات میدانی بنده (متین رضوانی پور) علت نام گذاری این لحن به مارضایی، جوانمرگ شدن جوانی در قدیم به نام رضا و گریه کردن مادرش برای او در این لحن بوده که بعدها به مارضایی ( مادر رضا) معروف می شود.