هنرهای رزمی به سیستمها و سنتهای مدونی از تکنیکها و فنون مبارزهای گفته میشود که با انگیزهها و دلایل متفاوتی تمرین میشوند؛ برای دفاع شخصی، رقابت در مسابقات، سلامتی بدنی و تناسب اندام، سرگرمی و تفریح و همچنین رشد و تعالی ذهنی، جسمی و معنوی. اصطلاح هنرهای رزمی بیشتر به رشتههای رزمی شرق آسیا اشاره دارد، اما رشتههای غربی همچون بوکس، ساواته، پانکریشن و انواع کشتی نیز گاهی در مجموعه هنرهای رزمی قرار داده میشوند. هنرهای رزمی شرق آسیا به دو گروه «مسلح» و «بیسلاح» تقسیم میشوند. اولی مهارتهایی چون تیراندازی با کمان، نبرد با نیزه و شمشیرزنی را شامل میشود و دومی یعنی رشتههای مبارزه بیسلاح بر ضربات دست و پا و فنون گلاویزی تأکید دارند. امروزه برخی مهارتهای مبارزه با سلاح همچون کِندو (شمشیرزنی ژاپنی) و کیودو (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین میشوند و رشتههای بدون سلاحی همچون کاراته، جودو، تکواندو، کونگفو، آیکیدو و هاپکیدو نیز به عنوان روشهای دفاع شخصی تمرین میشوند. همچنین شکلهای ساده شدهای از تایچیچوان، نوعی کونگفوی چینی، که از ماهیت رزمی خود خارج شده، به طور گستردهای برای حفظ سلامتی تمرین میشوند. بسیاری از تکنیکها و تمرینات رشتههای…