پاجوش نخل

در گذشته های دور، درخت خرما را با کاشتن هسته زیاد می­کردند ولی چون این درخت دو پایه است قبل از گل دادن، نر و ماده درخت مشخص نمی­شد، به این ترتیب هزینه زیادی برای باغدار داشت و تعدادی درخت نر بدون استفاده روی دست او می­ماند. در حالیکه برای هرصد درخت ماده 4 درخت نر کافی است. به تدریج کاشت بذرکنار گذاشته شد و به جای آن کاشت پاجوش رواج یافت، و به این ترتیب به تعداد دلخواه پاجوش نر را ازدرخت نر و پاجوش ماده را ازدرخت ماده انتخاب می­کنند. پاجوش حاصل­رویش جوانه­ای است که در روی ساقه یا ریشه به وجود می­آید. به طور معمول پاجوش­های ریشه را برای کاشت انتخاب می­کنند. پاجوش­ها بعد از 3 سالگی برای کاشتن انتخاب می­شوند. برای جداکردن پاجوش از درخت، خاک اطراف آن را کنار می­زنند، بعد با چند ضربه یک دیلم آهنی لبه تیز، آن را از درخت مادر جدا می­کنند.می­توان قسمتی از بافت گیاهی جوان درخت خرما یا پاجوش آن را در محیط کشت مصنوعی در آزمایشگاه مجهز و استریل و با استفاده از مواد محرک پرورش داد. هم چنین ازدیاد بافت گیاهی یاد شده در لوله­های آزمایش امکان­پذیر است. این نهال­ها پس از انتقال به گلدان نیاز به یک سال مراقبت دارد پس از رشد نهال تا ارتفاع حدود 40 سانتی­متر گلدان را عوض می­کنند. این نهال به 3 سال مراقبت در منطقه و در شرایط محیطی…