گیاهی به صورت درختچه یا درختی با برگهای سبز متمایل به خاکستری، بیضوی و گلهائی به صورت خوشه گرزن بزرگ، به رنگ سفید یا زرد بسیار خوشبو، با میوههای خشک و شکوفا که حاوی دانههائی خیلی کوچک است . اندام داروئی: برگهای گیاه، بخش داروئی آن را تشکیل میدهد . زمان جمعآوری: برداشت برگ حنا از سال دوم و سوم و کشت آن سالی دو بار صورت میگیرد. در اوایل تیرماه به نام حنای گرما و در اواخر آبانماه به نام حنای قوس معروف است . محل رویش: در مناطق جنوبی ایران، استانهای کرمان، هرمزگان و بلوچستان کاشته میشود . انتشار عمومی این گیاه در مناطق حاره آفریقا و آسیاست. در شمال آفریقا از جمله مصر و همچنین در هندوستان و سیلان کشت میشود . مواد متشکله: برگهای حنا حاوی مادهای رنگی به نام لاوسون یا 1 ـ هیدروکسی نفتوکینون (4) (3/1 ـ 22/0 درصد)، گلیکوزیدهای فنلی متعدد کومارین (Coumarin)، گزانتون (Xanthone)، کینوئید (Quinoids)، گلیکوزید بتاسیتوسترول و فلاونوئیدهائی نظیر لوتئولین (Luteolin) و مشتق 7 ـ 5 ـ گلوکوزیدی آن، چربی، رزین و تانن میباشد حنا علاوه بر موارد مذکور دارای مانیتول و موسیلاژ است. وجود موسیلاژ باعث میگردد که برگ حنا به سهولت با آب به صورت خمیر درآید . حنا دارای 2/1% اسانس میباشد. موارد استعمال: حنا به صورت موضعی در درمان بیماریهای قارچی…