بازار تهران همراه دیگر بناهاى تاریخى محدوده خود مانند مسجد امام، مسجد جامع و ...، از مجموعههاى مهم تاریخى و هنرى شهر تهران محسوب مىشود. با توجه به مدارک و شواهد موجود، بناى اولیه بازار به دوره شاهتهماسب صفوى و همزمان با ساخت برج و بارو و دروازههاى شهر تهران در حدود سالهاى ۹۴۸-۹۳۰ هـ.ق تعلق دارد. ظاهراً چهار بازار لبافها، کرجىدوزها، سراجها و نعلچىها، قدیمىترین بخش بازار تهران است. به نوشته صنیعالدوله، چهار سوق بزرگ و کوچک بازار در زمان فتحعلىشاه قاجار ساخته شد. در این زمان مجموعه بازار به طرف شمال غرب و غرب توسعه یافت، به طورى که به تدریج حدفاصل بین ارک و مسجد جامع به بخش پررونق بازار تبدیل شد و معروفترین و معتبرترین سراها و تیمچهها در این محدوده فعال شدند. در دوره ناصرالدینشاه بر تعداد راستهها و رستههاى بازار افزوده شد و تعدادى سرا و تیمچه معتبر ساخته شد. مانند دیگر مجموعه بازارهاى تاریخی، هر کدام از راستهها، رستهها، سراها و تیمچههاى بازار تهران به صنف و فعالیت خاصى اختصاص داشت. در این دوره بخشهاى اصلى عبارت بود از: بازار کفاشان، بازار فرشفروشان، بازار عباسآباد، بازار امیر، بازار زرگرها، بازار ساعتفروشان، بازار بینالحرمین (سلطانى جعفری)، بازار چهار سوق…