حکیم الهی اردبیلی

حسین بن خواجه شرف الدین عبدالحق ملقب به کمال الدین و متخلص به الهی . از اهل اردبیل است . دراوایل جوانی نزد سلطان حیدر صفوی بود و از طرف وی به شیراز و خراسان رفت . پیش جلال الدین دوانی و امیر غیاث الدین شیرازی و امیر جمال الدین عطااللّه بن فضل اللّه تکمیل فضایل کرد و مدتی در هرات به ندیمی امیر علیشیر نوایی و شاهزاده غریب میرزا ولد سلطان حسین میرزا اختصاص یافت و پس از مرگ آن شاهزاده (902 ه' . ق.) بسمت عراق و آذربایجان برگشت و در حظیره مقدسه شیخ صفی بتدریس و تعلیم پرداخت و در شهور سنه 950 ه' . ق. که عمرش بیش از هفتاد سال بود درگذشت . در علوم عقلی و نقلی فرید عهد خود بود و میل زیادی بتصوف و عرفان داشت و اشعارش به اندازه دوهزار بیت تدوین شده است و بیشتر از سی جلد کتب و رسائل و فوائد و افادات و حواشی و تعلیقات به زبانهای پارسی ، عربی و ترکی بقلم آورده ، از جمله رساله اثبات الواجب محقق دوانی ، تهذیب الاصول علامه و اشکال التاسیس سمرقندی را شرح کرده و حواشی و تعلیقات بر هریک از شروح هدایه و مواقف و شروح شمسیه و مطالع، و شروح تذکره و چغمینی و رساله بیست باب خواجه و تحریر اقلیدس نوشته است و مجموعه منهج الدعوات سیدبن طاوس را بفارسی ترجمه کرده و رساله ای بزبان فارسی در علم قیافه ، و رساله ای بزبان ترکی در امامت دارد. زبده تالیفاتش…