اماکن تاريخي: سی و سه پل

رودی همیشه زنده، که خروشان از زرد کوه بختیاریست باشتاب راهش را از میان دره ها و دشتها باز می کند و در گذرش نوید بخش سرسبزی دشت و آبادانی شهر و نشاط مردمانیست که زاینده رود را زنده رود نامند. رودخانه ی زاینده رود در طول تاریخ چند هزار ساله اش تاکنون بستری فراهم ساخته که معماران هنرمند هنر بی بدیلشان را در ساخت عمارتها و مساجد با شکوه به کنار رودها بکشانند تا این شاهکارهای معماری پس از قرنها همچنان پذیرای گردشگران و رهگذران باشند. سی وسه پل که یادگاریست از دوران صفوی یکی از این بناهای تاریخیست که راه را بر عبور عابران هموار ساخته و بر زیبایی های این شهر باستانی افزوده است. روایت است از سالیانی که اصفهان پایتخت صفویان بود آنگاه که الها وردیخان ازارامنه ی گرجستان در حلقه ی غلامان شاه طهماسب اول قرار گرفت و سپس به دین مبین اسلام گرایید ، پس از اندک زمانی عهده دار ریاست غلامان گشت و در زمان شاه عباس به مقام امیرالامرایی و سپه سالاری ایران رسید و بواسطه ی درایت و سن زیادش شاه عباس او را پدر خطاب کرد. الله وردیخان به فرمان شاه عباس بر آن شد که بر دو سوی زاینده رود پلی در خور ستایش فراز دارد، او فرمان شاه را به دیده ی منت نهاد و با هنرمندی دستان استاد حسین بناء پسر استاد محمد رضا اصفهانی، معمار مسجد با شکوه شیخ…