میرزا احمد نیریزی

احمد بن شمس‌الدین محمد نیریزی یا میرزا احمد نیریزی از بزرگترین خوشنویسان نسخ‌نویس و کاتبان قرآن در قرن دوازده هجری می باشد. از او ۹۹ جلد قرآن، ۷۷ جلد صحیفه و بسیاری از ادعیه دیگر در موزه‌های بزرگ ایران و جهان برجای مانده است. وی در شهر نیریز متولد شد. اولین اثری که از او شناخته شده‌ صحیفه سجادیه‌ای است که در آن لقب خود را «شمس الدین» قید می‌کند. او به دعوت آخرین پادشاه صفوی به اصفهان مهاجرت کرده و آنجا به کتابت قرآن و ادعیه و نسخ دینی مشغول بوده‌است. پادشاه‌ صفوی‌ میرزااحمد را به‌ لقب‌ «سلطانی‌» ملقب کرد. با وجود شهرت فراوان از جزئیات زندگی و تاریخ دقیق تولد و درگذشت وی اطلاع چندانی در دست نیست اما می‌دانیم دست‌کم بیش از نیم قرن خوشنویسی کرده است. او ابتدا نزد آقا ابراهیم قمی خط نسخ را تعلیم گرفت و شیوه مخصوصی در خط نسخ به‌وجود آورد که سرمشق نسخ‌نویسان ایران شد و به نسخ ایرانی معروف است. تاریخ‌ وفاتش‌ را 1155 قمری‌ نوشته‌اند و به‌ آن‌ دلیل‌ که‌ در آثار محدود واپسین‌ سال‌های‌ عمرش‌ نامی‌ از شهری‌ یا نوشته‌ای‌ که‌ نشان‌ دهنده‌ هجرت‌ او از اصفهان‌ باشد، نمی‌یابیم‌؛ ظاهراً در اصفهان‌ در گذشته‌ است‌. انجمن‌ آثار ملی‌ در زادگاهش‌ نیریز بنای‌ یادبودی‌ در بزرگداشت‌ او برپا داشته‌…