اماکن تاریخی: پل کله

زاینده رود پس از جدا شدن از کوهرنگ از میان دشتها و کوهها به پیش می تازد و در ادامۀ مسیرش بجز آبادانی و سرسبزی طبیعت با خود معماری نیز به همراه می آورد. زرین شهر، جلگه ای حاصلخیز، آنجا که رود از میان انبوه درختانش بستری فراهم ساخته تا مردمان این دیار به قدر دانی از این آبادانی بر زیبایی های بناها بیفزایند و برای عبور از زاینده رود به گذرگاهی ساده بسنده نکنند و شاهکارهایی بیافرینند، زیبا وماندگار. بر دشتهای منطقۀ لنجان درمیان انبوه درختان اطراف زاینده رود یادگاری از معماری پیشینیان خود نمایی میکند. پل ، زاییدۀ دستانی هنرمند و کارگر...میراثی ماندگار از تمدنی کهن. آنگونه نقل میکنند از روزگار صفوی، دوران عظمت و شکوه اصفهان آن زمان که شاه عباس صفوی اقدام به نوسازی راه ارتباطی کهن بین بختیاری و خوزستان کرده و در جهت سهولت حمل ونقل و هموار کردن راه قدیمی لنجان پلی جدید در حاشیه شمالی زاینده رود بنا کرد که به سوی غرب اصفهان بود، این راه هموار پلیست که بر روی زاینده رود و در مجاورت روستاهای نوگران و مدیسه قرار دارد و در ابتدا پل قلعه نام داشت ولی به تدریج تحت تاثیر گویش رایج این مردمان پل کله خوانده شد. در کالبد آجری پل کله، چشمه طاق نامساوی راهی به سوی رود باز کرده اند که شیوه اجرای معماریشان به فرم جناغیست،…