گوزن زرد ایرانی که به همت محیط بانان و علاقمندان به محیط زیست ایران نسلش از انقراض نجات یافته در زیستگاههای دشت ناز و سمسکنده ساری حفاظت و تکثیر و در جزایر دریاچه ارومیه و زیستگاههای اولیه اش اطراف رودخانه های دز و کرخه و برخی نقاط دیگر ایران رهاسازی می شود . گوزن زرد بیشتر آب مورد نیازش را از خوردن برگهای تازه تامین می کند و به ندرت در حال نوشیدن آب دیده شده است . گوزن زرد ایرانی با پوست زرد متمایل به قرمز و خال های سفید ، شاخ های بلند و نسبتا پهنی دارد و از مرال کوچکتر است . رشد شاخهااز یک سالگی به بعد شروع میشود، ولی شاخکها از دو سالگی ظاهر میگردد. در اواخر فصل زمستان شاخها میافتند و شاخهای جدید بلافاصله شروع به رشد میکنند و در تابستان تکمیل میشوند. موها در فصل تابستان کوتاه است. رنگ پشت و پهلوها در این فصل زرد متمایل به قرمز و زیر بدن و کفلها و دم سفید است. در قسمت پشت و پهلوها خالهای سفید مشخصی دارد. در زمستان موها بلندتر و به رنگ خاکستری با خالهای نامشخص است. سر و تنه اش به 150 تا 200 سانتیمتر می رسد . گوزن ماده پس از 33 تا 35 هفته دروه حاملگی یک بچه گوزن 2 تا 4 کیلویی بدنیا می آورد . طول دوران شیرخوارگی 7 تا 9 ماه است . منطقه جنگلی دشت ناز به مساحت 55 هکتار بازمانده جنگل های دشت ساری پناهگاه امنی…