تپه سگزآباد

منطقه بویین زهرا، واقع در جنوب شرقی قزوین، یکی از قدیمترین سکونتگاه های انسان در فلات ایران است و تپه سگزآباد به عنوان یکی از تپه‌های باستانی ایران نیز با پیشینه ای متعلق به اواخر هزاره دهم پیش از میلاد تا دوره هخامنشی مؤید این مطلب می باشد. آثار بدست آمده از این تپه، به هزاره دوم پیش از میلاد تا دوره هخامنشی برمی‌گردد. همچنین در این دوره آثاری از عصر آهن نیز مشهود است. و نشان می دهد که ساکنان باستانی این منطقه، با فناوری ذوب فلزات هم آشنایی داشته اند. به همین جهت، تپه سگزآباد به علاوه تپه زاغه و تپه قبرستان با قدمتی بین هفت تا نه هزار سال، یکی از قدیمی ترین سایت‌های باستان‌شناسی دنیا بشمار میرود.شایان ذکر است که تا پیش از حفریات دانشگاه تهران در دشت قزوین، آثار به دست آمده از تپه «سیلک» کاشان، شاخص ادوار مختلف دوران نوسنگی در فلات مرکزی ایران بود، ولی با حفریات در دشت قزوین و مطالعات انجام شده پسین بر روی آثار به دست آمده از تپه های سه گانه «زاغه»، «قبرستان» و تپه «سگزآباد» مشخص شد که می توان تاریخ گونه ­گونی فرهنگ را در فلات مرکزی ایران از دوران نوسنگی تا میانه دوره هخامنشی، در این سه تپه باستانی مورد مطالعه دقیق قرار داد. نکته جالب توجه دیگر در باره تاریخچه سگزآباد این است که مارکوپولو در سفرنامه…